Ana içeriğe atla

Değişim Mutluluk Getirmiyor

Evimi değiştirdim, cep numaralarımı değiştirdim, saçımın rengi değişti, en sevdiğim koltuğun rengini bile değiştirdim ama ben değişmeyince olmuyor.
Hala haddinden fazla duygusal ve içten olabiliyorum. Karşımdaki insanların bencil ve duyarsız haline karşın bu içtenlik yıpranma sebebimdir.
Şimdi yenilikler içinde eski ben ile kaldım. Mutluyum aslında, huzurluyum ama hala istediğim gibi resim yapamıyorum. Hala istediğim gibi olmuyor bazı parçaları eksik puzzle'n ve bilirsiniz puzzle tam olmadan olmuyor.
Sonra yamalı ruhlar ortalıkla dolaşıyoruz. Şarkılar hep böyle oluşuyor, şairler yazılıyor.
Sonra gün gelecek, çekip gitme vakti geldiğinde işte filmlerde olduğu gibi bir alt metin oluşacak akıllarda: İlerleyebilmenin en zor yanı dönüp ardına bakmamaktır.

>Zor olacak ama başka hayat mı var yaşayacak?!

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Suyun Altında Nefes Alabiliyorum

 "Suyun Altında Nefes Alabiliyorum" dedim geçenlerde...  bu bir his, bir düşünce balonu ve o balonun içinde denizin altında yüzebiliyorum.  solungaçlarım yok kuyruğum yok ben insan formunda ama özgür  özgürce yüzebiliyorum nefes alabiliyorum korkmuyorum belki düşüncesi korkutucu ama korkmuyorum suya düşmedim kendim atladım derine doğru gidebilirim  okyanusun karanlıklarından da korkmuyorum nefes alabiliyorum sırt üstü uzanıp yukarıya doğru bakıyorum  suyun altında gülebiliyorum  daha da derine gidebilirim çünkü nefes alabiliyorum

Uzun bir aradan sonra

Üzerinden en az 2 yıl geçmiş.  Binlerce kahve, yüzlerce değişiklik, bir doğum, iki taşınma, kariyer değişikliği, ülke değişikliği ve nicesi. En azından beni rahatlatan bir konu var ki dramatik tarafımı yazıya dökmüyorum.  Her konuda içimi sıkabilirim ama kelimelerimde ağdalı değilim. Yaşlandıkça uzun cümleleri okuyamaz hale geldim. Her kim uzun uzun kendi durumunu dramatize ederse sıkılıp kapatıyorum. Neyse bu konuya şimdi nereden geldik? Geçen gün Amsterdam'da bir cafede (bu artık Türkçe'ye böyle girmiş olmalı) bir kız harala gürele yazıyordu. Ağzımın suyu aktı.  İnanılmaz özendim, kıskandım ve işte buradayım.  Hayatımda olan onlarca belki de yüzlerce değişikliği tek tek anlatacak halim yok.  Nitekim şu ara herkesin hayatında benzer şeyler olmaya başladı. Ülke değiştirmenin bir espirisi de kalmadı. Apartman görevlimiz bile "ben de gitmeyi düşünüyorum" diyor.  Göçmenlik, gurbetçilik nedense hiç kendimi bağdaştıramıyorum.  Bu konuda sürüyle yorum okudum...