Ana içeriğe atla

Radikalizm

Kapattım.

Bugün biraz zaman harcayarak birçok sosyal vızıltıyı susturdum.Tıpkı sabah vızıldayıp duran saat gibi susturuverdim hepsini. Bugün kimin ne yaptığı, nerede olduğu, ne yazdığı umurumda bile değildi. Bugün resmen beni bana sakladım ve hiçbir durumu güncellemeden sessizliğin keyfine vardım.

İnsan kendi sesini özlüyormuş. Başkalarına birşeyler anlatıp dururken harcadığın sesi değil, kendi sesini hani şu içerde susturduğumuz bize aslında doğru yolu göstermek için bir zamanlar yırtınan sesi. Tabi bu gibi durumlar şok etkisi yaratabiliyor. Hayatınızın bazı dönemlerinde ne kadar salak olabildiğinizi, hayatınızdaki bazı insanların şarap gibi yıllandığını bazılarının da öküzgözü şarabından çıkma birer öküz olduğunu farkedebilirsiniz.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Suyun Altında Nefes Alabiliyorum

 "Suyun Altında Nefes Alabiliyorum" dedim geçenlerde...  bu bir his, bir düşünce balonu ve o balonun içinde denizin altında yüzebiliyorum.  solungaçlarım yok kuyruğum yok ben insan formunda ama özgür  özgürce yüzebiliyorum nefes alabiliyorum korkmuyorum belki düşüncesi korkutucu ama korkmuyorum suya düşmedim kendim atladım derine doğru gidebilirim  okyanusun karanlıklarından da korkmuyorum nefes alabiliyorum sırt üstü uzanıp yukarıya doğru bakıyorum  suyun altında gülebiliyorum  daha da derine gidebilirim çünkü nefes alabiliyorum

Uzun bir aradan sonra

Üzerinden en az 2 yıl geçmiş.  Binlerce kahve, yüzlerce değişiklik, bir doğum, iki taşınma, kariyer değişikliği, ülke değişikliği ve nicesi. En azından beni rahatlatan bir konu var ki dramatik tarafımı yazıya dökmüyorum.  Her konuda içimi sıkabilirim ama kelimelerimde ağdalı değilim. Yaşlandıkça uzun cümleleri okuyamaz hale geldim. Her kim uzun uzun kendi durumunu dramatize ederse sıkılıp kapatıyorum. Neyse bu konuya şimdi nereden geldik? Geçen gün Amsterdam'da bir cafede (bu artık Türkçe'ye böyle girmiş olmalı) bir kız harala gürele yazıyordu. Ağzımın suyu aktı.  İnanılmaz özendim, kıskandım ve işte buradayım.  Hayatımda olan onlarca belki de yüzlerce değişikliği tek tek anlatacak halim yok.  Nitekim şu ara herkesin hayatında benzer şeyler olmaya başladı. Ülke değiştirmenin bir espirisi de kalmadı. Apartman görevlimiz bile "ben de gitmeyi düşünüyorum" diyor.  Göçmenlik, gurbetçilik nedense hiç kendimi bağdaştıramıyorum.  Bu konuda sürüyle yorum okudum...